Black Paradox

autor: Junji Ito
ilość tomów: 1
typ widowni: seinen
gatunek: dramat, horror
czas: współczesność
wydawnictwo: JPF

Opis

Dziś będzie trochę mrocznie, jednak nie mniej ciekawie. Zapraszam!

Cztery osoby znające się z portalu Black Paradox postanawiają spotkać się 

w "realu" i popełnić grupowe samobójstwo. Powodem tej dramatycznej decyzji

są ich niedawne przykre doświadczenia. 

Marusou (brunetka) - od dzieciństwa miewa

katastroficzne wizje swojej przyszłości z którymi

nie może sobie poradzić.

Taburou (kolega w garniaku) - kilka miesięcy temu

zaczął systematycznie widywać swojego sobowtóra,

który zazwyczaj stoi wśród tłumu i przygląda się mu

nienawistnym wzrokiem.

Piitan (kolega z wąsem) - jest naukowcem,

specjalistą w dziedzinie robotyki. Wraz ze swoim

zespołem brał udział w projekcie tworzenia

najdoskonalszego humanoida na świecie, 

który był wzorowany... na nim.

Wyglądał jak on, choć przewyższał go pod 

każdym względem. Koledzy zaczęli uznawać 

robota jako ''oryginał''. Tym czasem 

autentyczny Piitan został odstawiony na bok.

Historia Baracchi nieco przypomina poprzednie,

tylko, że śmierć przepowiedziało jej własne 

odbicie! Lustrzany sobowtór, za każdym

 powtarzał razem kiedy chciała się przejrzeć

powtarzał jej tylko ''umrzyj'', ponadto prawa

strona twarzy Baracchi jest strasznie zniszczona.

Jadąc na miejsce zostają minięci przez samochód, którego pasażerowie

wyglądają zupełnie ja oni! (poza Marusou, która nie ma swojego "sobowtóra")

Kiedy opowiada reszcie grupy o swoim odkryciu zostaje zignorowana. Chwilę

potem zauważa w lusterku samochodowym, że Baracchi nie ma odbicia...

Dotarłszy na miejsce, Taburou mówi Maru o swoich

podejrzeniach co do zachowania kompanów, 

a szczególnie Piitan'a przy którego każdym ruchu

słychać dźwięk małych silniczków.

 Razem podejmują ucieczkę, jednak pozostała

 dwójka zaczyna ich gonić. W szaleńczym

 wyścigu Marusou natrafia na samochód,

 który podobnie jak oni zatrzymał się

 w środku lasu. Podbiega do niego szukając

pomocy i odkrywa, że w środku znajdują się...

oryginały osób z którymi pierwotnie

była umówiona!

Co się stanie dalej, i jaką mroczną tajemnicę skrywa, już trzecia, część

kolekcji mega-mang Junji'ego Ito? Sprawdźcie sami!

W tym samym tomiku, znajdziemy dodatkową

historię pod tytułem ,,Lizawa'' opowiadającą

o przerażającej kobiecie z zatrutym językiem,

która nocami napada na przechodniów,oraz

czterostronicową opowiastkę w kolorach 

zatytułowaną ,,Upiorny pawilon''

6.6 Recenzja 6.6

Tomik został wydany w największym możliwym 

formacie A5. Ma 246 stron, z czego 4 kolorowe.

Kreska prezentuje się bardziej komiksowo, 

niżeli mangowo, ale ten zabieg nadaje 

powagi przedstawianej historii.

Opowieść prezentuje naprawdę wysoki

poziom, niemniej jednak bardziej podobało 

mi się ,,Uzumaki''.

Mamy do czynienia z poważną historią, 

którą w pełni docenią tylko starsi odbiorcy.

Nie ma tu aż tak wielu scen horrorowych 

jak w poprzednich częściach kolekcji,

co jednak nie jest zbyt wielką ujmą

 dla fabuły.

Black Paradox jest niewątpliwie lepiej

napisany (mam na myśli scenariusz)

niż ,,Gyo'' ale w moim odczuciu

nie dorównuje ,,Uzumaki''.

Podsumowując!

Black Paradox to dojrzała opowieść

dla fanów horroru.

Jest świetna do czytania wieczorami

przy nikłym świetle lampki, w zaciszu

własnego domu lub innym klimatycznym

miejscu. Kiedy stworzy się odpowiednią 

atmosferę, zapewniam, że można

poczuć ten dreszczyk na plecach w 

niektórych momentach. ;)

Jeśli lubicie głębokie historie z nutką

irracjonalizmu, ta pozycja jest dla Was!

Zachęcam do lektury!

Ookami Shoujo to Kuro Ouji

autor: Ayuko Hatta
tytuł alternatywny: Wolf Girl & Black Prince
ilość tomów: 8+
typ widowni: Shoujo
gatunek: komedia, romans
czas: współczesność

Opis!

Dzisiaj na stół idzie historia dość ciekawej mangi, która w bardzo fajny sposób przedstawia

romans zapoczątkowany ''małym'' nieporozumieniem c: Zapraszam.

Główna bohaterka, Shiohara Erika, obraca się w towarzystwie już dawno,

delikatnie ujmując, rozdziewiczonych dziewoj, dla których obciachem

jest nieposiadanie chłopaka. To też Erika chcąc się wpasować w otoczenie

nawciskała im kitów jaki to jej facet jest wspaniały i jak się nią przejmuje,

czego to ona z nim nie robiła...

W rzeczywistości osobą, która ''tak opiekuńczo'' do niej dzwoni w czasie 

przerw i po lekcjach... jest jej najlepsza przyjaciółka!

Która nie chce zostawić dziewczyny w potrzebie.

Oczywiście, żadnego blefu nie można utrzymywać

w nieskończoność. Koleżanki zaczynają domyślać

się prawdy co stawia Erikę w podbramkowej 

sytuacji. Aby przekonać ja do autentyczności 

swojej historii musi dostarczyć jakiś wiarygodny

dowód, najlepiej zdjęcie.

I o tu zrobić..? Najlepiej... Sfotografować 

pierwszego, lepszego chłopaka na ulicy! Jednak i to

 nie wyszło jej na dobre, bowiem Sata Kyouya, 

jak się okazuje, uczęszcza do tej samej szkoły

 co ona, a na dodatek jego ''anielska prezencja'' 

WCALE nie pokrywa się z rzeczywistością. ^^

Kiedy Erika opowiada mu o zaistniałej sytuacji, 

chłopak najpierw udaje zruszonego, dobrego 

człowieka po czym wyśmiewa ją ukazując swoje 

prawdziwe oblicze wrednego manipulanta.

Koniec końców Sata zgadza się zostać częścią

tego wyimaginowanego związku w zamian za to,

 aby dziewczyna została jego... psem! 

Dziwna sytuacja prawda? A to dopiero początek 

piekła jakie zgotuje dla niej ''ukochany''.

Mimo wszystko dziewczyny lubią takich badboy'ów,

co nie?

Główna bohaterka bynajmniej nie jest wyjątkiem -

 szybko zaczyna się zakochiwać w 

''księciu ciemności' (Kuro Ouji), co raczej

nie wyjdzie jej na dobre ;)

Jak rozwinie się ich historia? Przeczytajcie sami!

=^.^= Recenzja =^.^=

Rysunki są raczej proste, ale przyjemne dla oka.

Bardzo mi się podoba bujna czupryna Kyouyi :) 

Ponadto okładki prezentują się 

po prostu świetnie.

Jak większość shoujo fabuła nie wyróżnia 

się niczym szczególnym. Mamy tu typowy,

książkowy przykład romansu z akcentami

komediowymi.

To może trochę o postaciach...

Główna bohaterka - Erika Shinohara.

Stereotypowa bohaterka shoujo z delikatnym i

przewidywalnym charakterem. Jest bardzo 

wrażliwą osobą i łatwo ulega urokowi chłopców. 

Nie posiada żadnych specjalnych

 talentów i jest beznadziejna z matmy xD 

Osobiście nie przeszkadzał mi jej charakter,

niemniej wiem, że większość czytelników 

denerwowałaby ta postać.

Sata Kyouya

Oprócz tego, że jest okropnym manipulantem,

to chorobliwie dumny i uparty zgred.

Generalnie uśmiecha się tylko na pokaz 

i kiedy sytuacja wyjątkowo tego wymaga.

Ma spore trudności z wyrażaniem uczuć,

ale dręczy go poczucie sumienia jak skrzywdzi

Erikę.

San-chan - najlepsza przyjaciółka Eriki (mało występuje).

Podsumowując!

Bardzo przyjemnie mi się czytało
(i czyta nadal, bo jestem w połowie ;3)

tę mangę. Naprawdę polecam do 

odreagowania po szkole, czy pracy.

Raczej nie przypadnie ona do gustu osobom,

które nie lubią ''słodkich'' (chociaż nie przesłodzonych)

dziewczyn oraz stereotypów w fabule.

Zachęcam do czytania! =^u^=

To więc tego.. do następnego! 

Kwiaty Grzechu

autor: LEE Hyeon-sook
tytuł alternatywny: The Flower of Evil

ilość tomów: 7

typ widowni: josei

gatunek: dramat, romans

czas: współczesność

wydawnictwo: Kotori

Opis

Tu z kolei mamy coś pysznego dla fanów josei. Opowieść smutnej, niespełnionej miłości

kazirodczej pomiędzy bliźniakami.

To wyjątkowe rodzeństwo mieszka w pięknym, wielkim domu. Oboje ich rodzice są 

lekarzami,więc oczywistym staje się fakt, iż niczego im w życiu nie brakuje. 

Żeby tego było mało,los obdarzył ich ponadprzeciętną urodą, 

to też chcąc nie chcąc wyróżniają się w szkole i są dość rozpoznawalni.

Sewa darzy Sejoona ogromnym uczuciem, które bynajmniej nie jest tylko siostrzaną miłością 

i nie może zrozumieć, dlaczego musi się z tym 

ukrywać w miejscach publicznych. 

Jest wściekła a zarazem zrozpaczona kiedy

dowiaduje się, że brat ma dziewczynę.

Nasila się u niej poczucie odrzucenia i 

z całych sił próbuje zwrócić na siebie jego
 uwagę.

Trudno też nie zauważyć, że Sejoon również coś 

czuje do siostry. Jednak bardzo stara się to ukryć

 i ją ignorować. Boi się odrzucenia ze 

strony rówieśników, którzy swego czasu potrafili

 nazywać ich ''zboczonym rodzeństwem''.

Prawdopodobnie także dlatego zdecydował się 

chodzić z Siyeon. 

Ma z Sewą sporo problemów, ponieważ siostra

ewidentnie nie akceptuje jego związku i 

kiedy tylko może uprzykrza życie ''wybrance 

jego serca''.

W tym samym czasie do miasta przybywa Kihoon,

dawny przyjaciel (choć może to za mocne słowo)

bliźniaków pod zmienionym imieniem. Ma 

wyraźne skłonności ku Sewie, co ewidentnie

nie cieszy Sejoona...

Jak się okazuje, jest w niej zakochany od kiedy

pierwszy raz ją spotkał. Nic w tym z resztą 

dziwnego, skoro dziewczyna jest piękna niemalże

,,jak lalka''.

Pierwsze spotkanie Kihoona z bliźniakami po
 latach odbyło się w dość krępujących 
okolicznościach, kiedy przeskakując z kolegą 
przez szkolny żywopłot

zobaczył ich na trawie w czasie pocałunku...

W dalszej części historii role nieco się odwracają

i Sewa zaprzyjaźnia się z blondynem, odstawiając

lekko brata na bok. Złości się, ponieważ chłopak

uważa, że sama nie da sobie rady i nie znajdzie 

przyjaciół.

Jak rozwinie się tak historia? Zobaczcie sami!

^^ Recenzja ^^

Wszystkie rysunki są wręcz przepiękne. 

Dopracowane w najmniejszych szczegółach.

A na początku każdego tomu znajduje się 

przynajmniej jedna kolorowa strona.

Same okładki są,
moim zdaniem,

śliczne!

=^.^=

Historia jest niewątpliwie wciągająca. Szkoda tylko, że wydawnictwo Kotori strasznie

się spóźnia z terminami. Przykładowo tom 4 miał zostać wydany w kwietniu, potem

w maju, potem w czerwcu i w końcu przenieśli premierą na wrzesień, a koniec końców

pewnie i tak wydadzą go w październiku.

Podsumowując!

Naprawdę zachęcam do zapoznania się z tym 

tytułem. Szczególnie, jak już wcześniej 

wspomniałam, fanom josei, bo bądź co bądź, 

jest to poważna historia, która nie zdobyła zbyt 

dużej popularności wśród polskich otaku.

 Najpewniej przez to, że porusza tak trudną tematykę.

Czytając tą manhwę, czasami można się pośmiać, nie powiem,

ale nie jest takich momentów dużo. 

To będzie raczej smutna i dramatyczna historia.

Życzę miłej lektury i mam nadzieję że swoją recenzją

zachęciłam kogoś do tej pozycji =^_^=

Dengeki Daisy

                                                                                                                               


autor: Kyousuke Motomi
ilość tomów: 16
typ widowni: Shoujo
gatunek: zagadki/tajemnice, komedia, romans
czas: współczesność
wydawnictwo: Waneko 

Opis

Główna bohaterka, Teru Kurebayashi, po śmierci brata została sama na świecie. Rodzice zginęli w wypadku wiele lat wcześniej i Soishiro (bo tak miał na imię) był jej jedyną rodziną. Jednakże… trudno tu mówić o całkowitej samotności, kiedy posiada się osobistego ‘’anioła stróża’’, który dodatkowo płaci rachunki za mieszkanie i telefon. 

Zainteresowani? Zapraszam do dalszego czytania.

A właśnie, telefon… nim braciszek opuścił ten świat, podarował Teru komórkę, która miała służyć za kontakt do tajemniczego osobnika o pseudonimie Daisy. Tak, dobrze się domyślacie, to właśnie on sprawuje teraz pieczę nad życiem Teru. Jednakże, chroni ją ‘’z cienia’’. Jego motywy pozostają nieznane, podobnie jak tożsamość. Prawdopodobnie miał jakiś dług u Soishiro, który przyszło mu spłacać po jego śmierci. Kurebayashi traktuje tę komórkę jako swój największy skarb. Między innymi dlatego, iż jest to jedyny łącznik z najważniejszą dla niej osobą – Daisym właśnie. Wiadomości od niego zawsze podnoszą ją na duchu i wspierają w trudnych chwilach. 

Teru raczej nie jest typem osoby, która użala się nad sobą. Nawet jeśli jest przezywana ‘’łachmaniarą’’ i prześladowana przez Radę uczniowską, nie będzie się skarżyć, a już na pewno nie przyzna się do tego Daisy’emu. Mimo nie łatwego życia, zawsze ma najwyższe noty z testów i obraca się w towarzystwie wielu przyjaciół. Jednak to wszystko było zbyt piękne, aby mogło trwać wiecznie. 

Pewnego popołudnia dziewczyna znów natyka się na Radę i razem z przyjacielem, Kyoshim zostaje oblana i zwyzywana przez Przewodniczącą i jej zwolenników. Oczywiście, ‘’Wodzu’’ (przezwisko nadane przez przyjaciół dla których jest wzorem) nie da sobie w kaszę dmuchać – to też odpłaciła się im pięknym za nadobne przy użyciu węża ogrodowego, który akurat znalazł się pod ręką. Jednak nie uniknęłaby konsekwencji swego strasznego występku, gdyby nie nagły deszcz piłek tenisowych zrzucony na jej prześladowców, przez ‘’tajemniczego’’ wybawcę. Teru od razu się domyśla kto uratował jej tyłek. Cała w skowronkach, chciała w ramach żartu rzucić jedną z nich w Kyoshiego, jednakże ta odbiła się od jego policzka i trafiła w szybę, biorąc pod uwagę krzepę Wodza i złe wyważenie siły włożonej w ten rzut, nie trudno się domyślić co się z nią stało. A przecież za szkody ktoś musi zapłacić. Tylko skąd wziąć na to pieniądze?!

Razem z przyjacielem bohaterka wraca do klasy, gdzie opowiada kolegom o przyczynie bycia przemoczoną do suchej nitki, pomijając ten mały szczegół z oknem…  W czasie przerwy docierają do niej pogłoski o rzekomym hakerze, który włamał się na serwery szkoły i ‘’skraszowł’’ system. Kiedy ponownie pojawia się w Sali tuż przed rozpoczęciem lekcji, napotyka kolesia w roboczym kombinezonie siedzącego na ławce w środku klasy oraz swoich kolegów sparaliżowanych ze strachu. Grubiański osobnik okazuje się być woźnym, który przyszedł zgarnąć sprawcę wybitego okna. Teru w nagłym przypływie poczucia sprawiedliwości przyznaje się do wyrządzenia szkody i pokornie przeprasza mówiąc, iż nie stać jej na pokrycie kosztów naprawy. Woźny pod przykrywką ‘’dobrego człowieka’’ mówi że zapomni o sprawie (na co dziewczyna bardzo się cieszy) po czym gasi ją tekstem:
,, Jak nie masz kasy, to zapłacisz ciałem!’’ I siłą zabiera ją ze sobą. Na szczęcie mówiąc to, nie miał na myśli nic zbereźnego (przynajmniej nie otwarcie), po prostu uczynił z Teru swoją niewolnicę, która musi wykonywać za niego wszystkie obowiązki c:

I tak Kurebayashi zostaje pomagierem u złowieszczego, acz nieziemsko przystojnego szkolnego ciecia, któremu serdecznie życzy wyłysienia jego tlenionych blond kudłów ^^. Jednak Kurosaki posiada drugie oblicze, które jeszcze nie jest znane Teru, bowiem okazuje się być… i na dodatek darzy dziewczynę ogromnym, lecz umiejętnie skrywanym uczuciem! 

^.^ Recenzja ^.^

Szczerze mówiąc rozczarowała mnie ta pozycja...

Bohaterowie nie wyróżniają się niczym szczególnym,

a kreska jest, jak widać, ładniutka. Niemniej jednak

dość niesymetryczna w odniesieniu do detali,

ale potknięcia techniczne będę omawiać

w dalszej części posta.

Przyznam, że nie kupowałam tej mangi, 

tylko czytałam u koleżanki i wcale nie

żałuję iż nie wydałam na nią pieniędzy.

Przez pierwsze 4 tomy zapowiadała się 

świetnie - historia, naprawdę miała potencjał,

jednakże potem... już zaczynała się robić nudna.

Ledwo przebrnęłam przez 12 tom i nie sądzę

abym kiedykolwiek sięgnęła po następny.

Co mnie do tej serii zniechęciło?

Po pierwsze: główna bohaterka jest denerwująca...

a przynajmniej mi wybitnie zaczęła działać na nerwy.

(gdzieś koło 7 tomu i w późniejszych)

Po drugie: Fabuła jest z lekka naciągana i cały czas

ciągnie się ten sam schemat:

wszystko jest fajnie, ładnie > Teru zaczyna przeżywać 

"jaka to ona jest bezużyteczna i wszystkim sprawia problemy" > 

chce pomóc, a rezultacie wpada w kłopoty > Kurosaki ją ratuje >

przytulą się i zrobią czytelnikom nadzieję na więcej i... NIC!

No i tak w kółko.

Po trzecie (i najważniejsze):  autorka bardzo skrzywiła
proporcje ogromu ciała mężczyzny w porównaniu
z patykowatym ciałkiem kobiety.O drętwym rysowaniu 
rąk już nie wspominając.
Na pewno wiele czytelników to zauważyło.

To teraz może trochę o +!

Pomimo mojego wcześniejszego marudzenia

nic nie zmieni faktu, że Dengeki to przede

wszystkim przednia komedia ^^Czasami nawet 

co drugą stronę można wręcz płakać ze śmiechu.

Bardzo dobrze zostało rozplanowane narastanie

napięcia wraz z biegiem każdego wątku.

Także i motyw hakerów jest całkiem przyjemny.

A jednym z największych + jest początkowo jednostronna miłość tlenionego ciecia do Teru

i jego (w prześmieszny sposób pokazane) 

przemyślenia z nią związane.

Podsumowując!

Ta opowieść to bardziej komedia niżeli romans, ale
przyjemnie się ją czyta - chociaż pozostawia
czytelnikowi taki niesmak (wiecie o co chodzi).
Mi osobiście nie przypadła do gustu, ale nie
 bez powodu jest taka popularna w Polsce,
 ma naprawdę wielu fanów.
Jednak przed zakupem polecam pożyczyć od
kogoś lub poczytać po angielsku w internecie.





Życzę mile spędzonego czasu z tą pozycją! =^.^=